Rada nadzorcza akceptuje strategię oraz strukturę procesu zarządzania ryzykiem w przedsiębiorstwie. Nadzoruje jego funkcjonowanie i określa limit podejmowania ryzyka finansowego. Zarząd natomiast wdraża strategię i podejmuje decyzje w ramach udzielonego limitu, czyli zarządza podejmowaniem ryzyka w dopuszczalnym przedziale.

W dynamicznych otoczeniu biznesowym bardzo istotne jest dostosowywanie planów do zmieniających się warunków. Nie chodzi tylko o aspekty zewnętrzne, ale również o to, co się dzieje wewnątrz przedsiębiorstwa. Z tego też względu zasadne jest wykorzystanie planowania kroczącego.

Szczegółowe poznanie charakteru i zakresu potencjalnego ryzyka finansowego pozwala na wybór w odpowiednim czasie działań zapobiegawczych bądź minimalizujących jego wpływ i skutki. Zarządzanie ryzykiem rozpoczyna się zawsze z inicjatywy właścicieli i zarządu przedsiębiorstwa.

Z punktu widzenia wierzyciela najtrudniejszym etapem zarządzania należnościami jest ich windykacja. Działaniom tym towarzyszą bowiem dwa odmienne cele, których jednoczesna realizacja jest zadaniem niezwykle skomplikowanym i zależnym od wielu niesterowalnych czynników.

Menedżerowie nie mogą zarządzać przedsiębiorstwami i podejmować decyzji zarządczych tylko na podstawie analizy danych ex post. Bardzo ważne w procesie zarządzania jest spoglądanie w przyszłość i prognozowanie tego, co może się zdarzyć (opracowywanie scenariuszy ex ante).

Budżetowanie dotyczy przyszłości, ma bowiem ułatwiać osiąganie celów przedsiębiorstwa. Niepewność towarzyszy mu zatem zawsze, wywołując rozmaite trudności, opory, niepokój...

W I części cyklu na temat zarządzania należnościami (nr 3/2012) omówiliśmy zasady prowadzenia polityki kredytowej przedsiębiorstwa oraz sposoby formalizacji procedur kredytowych. Przedmiotem niniejszego opracowania będzie omówienie podstawowych kategorii finansowych związanych z polityką kredytową oraz metod ich pomiaru.