W myśl art. 3 ust. 1 pkt 12 ustawy o rachunkowości przez aktywa rozumiane są kontrolowane przez jednostkę zasoby majątkowe o wiarygodnie określonej wartości, powstałe w wyniku przeszłych zdarzeń, które spowodują w przyszłości wpływ do jednostki korzyści ekonomicznych.
Objęty ewidencją środek trwały może utracić zdatność do użytkowania lub jest ono nieopłacalne ze względu np. na fizyczne zużycie lub uszkodzenie, zużycie moralne wynikające z postępu technicznego, zmianę przepisów, zdarzenie losowe lub zmianę rodzaju prowadzonej przez jednostkę działalności. W praktyce oznacza to, że w sytuacji, gdy dany środek trwały straci swoją przydatność do użytkowania i nie będzie już wykorzystywany przez jednostkę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, to wówczas dany składnik majątku nie spełnia już warunków wynikających z ustawy o rachunkowości, a więc podlega on wyksięgowaniu z rzeczowych aktywów trwałych jednostki. Środek trwały może podlegać likwidacji wskutek przestarzenia, zużycia czy uszkodzenia środka trwałego. Należy jednak pamiętać, że nie zawsze zaprzestanie używania danego środka trwałego jest równoznaczne z jego rzeczywistą likwidacją, dlatego wyróżnia się dwie fazy likwidacji:
- likwidacja księgowa – środek trwały zostaje wówczas wycofany z używania i postawiony w stan likwidacji,
- likwidacja faktyczna, czyli fizyczna likwidacja środka trwałego.
W myśl pkt 9.6 Krajowego Standardu Rachunkowości 11 „Środki trwałe” postawienie środka trwałego w stan likwidacji oznacza podjęcie udokumentowanej decyzji o wycofaniu środka trwałego z użytkowania oraz zaprzestania jego ujmowania w księgach rachunkowych i prowadzi do jego likwidacji polegającej na:
- fizycznym unicestwieniu (rozbiórka, demontaż, złomowanie), albo
- wyłączeniu środka trwałego z ksiąg rachunkowych, bez przeprowadzania fizycznej likwidacji, albo
- wykorzystaniu likwidowanego środka trwałego jako bazy (elementu konstrukcyjnego) nowego środka trwałego.
Postawiony w stan likwidacji środek trwały ujmuje się w ewidencji pozabilansowej do momentu jego fizycznej likwidacji, a likwidacja środka trwałego w stan likwidacji oznacza usunięcie składnika aktywów z ewidencji bilansowej środków trwałych. Likwidacja środka trwałego następuje na podstawie protokołu komisji likwidacyjnej, który zatwierdzony jest przez kierownika jednostki. Dokumentem, który potwierdza postawienie środka trwałego w likwidacji, jest dowód wewnętrzny LT – likwidacja środka trwałego.
Pozostałe 66% artykułu dostępne jest dla zalogowanych użytkowników serwisu.
Jeśli posiadasz aktywną prenumeratę przejdź do LOGOWANIA. Jeśli nie jesteś jeszcze naszym Czytelnikiem wybierz najkorzystniejszy WARIANT PRENUMERATY.
Zaloguj Zamów prenumeratę Kup dostęp do artykułuMożesz zobaczyć ten artykuł, jak i wiele innych w naszym portalu Controlling 24. Wystarczy, że klikniesz tutaj.
